من با نام هشتم مارچ ، حق برابر زن با مرد و دوکتور اناهیتا راتب زاد یکجا اشنا شدم
داکتر انا هیتا راتب زاد ما دختران مکتبی را از مبارزه بخاطر حقوق برابر زن با مرد و اینکه زنان در جامعه مرد سالار وطن ما رنج مضاعف میبرند و مورد بهره کشی دوگانه قرار میگیرند، اشنا ساخت.
اولین مظاهره هشتم مارچ هیچ وقت از خاطرم نمی رود.
از منزل داکتور انا هیتا راتب زاد در کارته چهار خارج شدیم و تا دهمزنگ راهپیمایی کردیم ، با شعار های اتشین حق برابر، ازادی و دیموکراسی.
این اولین مظاهره زنان بطور مستقل، اگاهانه و هدفمند بود که دولت حاکم را مخاطب قرار میداد و حق خود را در پر تو قانون اساسی ۱۳۴۳ مطالبه می نمود.
شهریان به تعجب ما را نگاه میکردند و با چک چک ها ما را استقبال می کردند.
این اغاز مبارزه زنان اگاه و روشنفکر وطن بود که با نام پر افتخار دوکتور انا هیتا راتب زاد و سازمان دموکراتیک زنان افغانستان گره خورد.
زنان وطن ما همچنان از عدم حق برابر ، نبود ازادی و نبود عدالت رنج میبرند، دولت های که خود را بانی عدالت اسلامی و دیموکراسی امریکایی می دانند، نتوانستند و نخواستند که حقوق بسیار ابتدایی زنان راحمایت قانونی کنندو به زن به عنوان یک عضو جامعه اعتبار دهند.
دورنمای زنده گی زن در تاریکی قرار دارد و زنان از به قدرت رسیدن طالبان بشدت در ترس و هراس اند.
زنان روشنفکر در داخل وطن یک بار دیگر در برابر ازمون بزرگ تاریخ قرار گرفته اند.
زنان وطن ، تا دیر نشده مواضع مبارزه خویش را مستحکم سازید و در برابر هر نوع تصمیم گیری که در انجا زن نقش نداشته باشد ، مقاومت کنید.
زنان برای رسیدن به حقوق برابر با مرد راه طولانی و دشوار در پیش رو دارند، اما فعلا برای حفظ انچه که در طی این چند سال بدست اورده اند، بهم بپیوندند و اواز مشترک خویش را ، به گوش تصمیم گیرندگان صلح با طالبان برسانند.
صفیه حقوق حسابی