به پیشوازهشتم مارچ روز جهانی زن
روز هشت مارچ با نام جاودانۀ مبارز بی‌همتا و نماد مبارزه دادخواهانه زنان افغانستان زنده یاد دوکتور اناهیتا راتب زاد گره خورده است طوری که در 8 مارچ 1346 با جمعی از بانوان مبارز با برگزاری نخستین کنفرانس سازمان دموکراتیک زنان افغانستان را پایه گذاری نمودند که آغازگر نخستین مکتب دادخواهانه به خاطر رهایی زن افغان از قید ستم‌های گوناگونی اجتماعی، اقتصادی سنتی و مناسبات قبیله‌یی شد. روح آن بانوی ارجمند شاد و برای زنان رنجدیدۀ کشورم 8 مارچ روز جهانی همبسته‌گی زنان را شادباش می‌گویم. به این مناسبت مقاله‌یی از زنده یاد دوکتور اناهیتا راتب زاد را از شماره 46 جریده تابناک پرچم برگزیده‌ام که خدمت شما پیشکش می‌نماییم:
عمرفیض
جنگ یا صلح مرگ یا زندگی
شماره 46
14 دلو 1347
3 فبروری 1969
از هیچ‌کس پوشیده نیست که امپریالیزم از طریق حمایت از سیاست صهیونیست در شرق میانه و مداخله مستقیم در ویتنام و دیگر کشورهای جنوب شرق آسیا، از طریق اغماض دوستانه در برابر سیاست تبعیضی حکومت‌های اقلیت نژاد پرست افریقای جنوبی و رودیشیا ایجاد کودتاهای نظامی و تحریک نیروهای ارتجاعی علیه دولت‌های جوان بی‌طرف در قاره‌های آسیا و افریقا و حوصله نشان دادن رفیقانه در برابر ظهور مجدد فاشیزم و تقویهٔ نیروهای انتقام‌جو در مرکز اروپا، صلح جهان را جداً به خطر مواجه ساخته است.
اگر هوشیاری حفظ نشود و نیروهای صلح آگاهانه جلو این تحریکات، دسایس و تجاوزات امپریالیستی را نگیرند، امکان آن وجود دارد که در هر لحظه آتش جنگی که ساحه‌های وسیع‌تر و بالاخره تمام جهان را در بر گیرد مشتعل شود، و تمدن بشری را با تمام پدیده‌های آن در خود ببلعد، و جهان زیبای ما به گورستانی تبدیل شود.
صلح و امنیت نسبی که در جهان وجود دارد، به هیچ صورت صلح و امنیتی نیست که بر پایه‌های مستحکمی استوار باشد. پرابلم‌های ناشی از جنگ دوم جهانی به حال خود باقیست و آبستن خطرات جدیدی برای صلح جهان می‌باشد. سیستمی که به غرض استقرار صلح در اروپا در کنفرانس‌های یالتا و پتسدام طرح گردیده بود، موفق نشد پرابلم‌های ناشی از جنگ عمومی دوم را در اروپا حل کند. احیای مجدد فاشیزم که باری چهل ملیون انسان را قربانی هوس مجنونانه جهانگیری نمود و صحنه‌های فجیع کوره‌های آدم‌سوزی و کامپهای جهنمی اسیران آن هنوز فراموش نشده است، سعی برای بر هم زدن وضع موجود (ستاتسکو) در اروپا، تلاش برای شریک ساختن آلمان غرب در ذخایر سلاح ذروی، کوشش آلمان غرب برای به دست یافتن به سرحدات قبل از جنگ و عدم شناسایی جمهوری دموکراتیک آلمان، پرابلم‌هائیست که حامل خطر جدید برای صلح اروپا و جهان می‌باشد. تماس بسیار نزدیک نیروهای دو پیمان بزرگ نظامی ناتو و وارسا با ذخایر عظیم سلاح ذروی که هر دو پیمان در اختیار دارند و در پهلوی آن تحریکات امپریالیستی، بزرگ‌ترین تهدیدی است برای صلح و سلام گیتی.
جلوگیری از وقوع فاجعه تباهکن اتومی و نجات بشریت ایجاب می‌نماید که کلیه افراد نیروهای صلح در یک جبهه واحد ضد امپریالیزم و ضد جنگ‌های امپریالیستی متحد گردند، دسایس و تحریکات امپریالیزم را افشاء و خنثی سازند. چه هر گاه جنگی در جهان واقع شود از نظر وسعت و ضایعات بی‌سابقه خواهد بود، نخستین بم اتومی‌ای که امریکا بر شهر هیروشیما پرتاب کرد، تقریباً دو صد هزار نفر را به قتل رسانید. قرار یک تخمینی که در سال 19۶۴ از طرف دانشمندان به عمل آمده از ذخایر موجود آن‌وقت سلاح ذروی شانزده ملیون بم اتومی تیپ بم هیروشیما ساخته می‌شود و اکنون ما در ده روز اول ماه دوم سال ۱۹۶۹ می‌باشیم، مقدار سلاح ذروی که از ۱۹۶۴ تا حال ساخته شده، باضافه ذخایر قبلی انبار عظیمی از مرگ و تباهی را تشکیل می‌دهد که هر گاه مورد استعمال قرار داده شود، نه تنها کشورها بلکه قاره‌ها به ویرانه مبدل خواهد شد. هیچ کشور و حتی هیچ گوشه جهان از ساحهٔ تأثیر مرگبار آن خارج مانده نمی‌تواند. از آن رو تأمین صلح و جلوگیری از جنگ امروز یک موضوع اخلاقی نبوده، بلکه برای بسیاری از کشورهای جهان یک مسئلهٔ مرگ و زندگی است.
کشورهای جوان و نو به استقلال رسیده آسیا و افریقا و همچنان کشورهای امریکای لاتین که بنا بر دوره‌های طولانی تسلط استعمار از نظر اجتماعی و اقتصادی از کاروان تمدن بشری بسیار عقب مانده‌اند و استعمار نو می‌کوشد این عقب ماندگی آن‌ها را دایمی سازد، برای رفع پسمانی‌های خود به صلح و پول ضرورت دارند، در حالی که تنها مصارف نظامی ایالات متحدهٔ امریکا در ۱۹۶۹ به ۱۵۰۰ ملیون دالر بالغ خواهد شد و مصارف نظامی چهارده کشور عضو پیمان ناتو از ۱۰۰۰۰۰ ملیون دالر تجاوز خواهد کرد.
کشورهای پیشرفته برای حفظ ثروت‌های مادی و معنوی خویش که محصول رنج قرون متمادی و مولود دست، دماغ و نبوغ مردم کارگر است، به صلح نیازمندند، از همین جهت صلح برای همه بشریت، جز آن نیروهای ارتجاعی که موقتاً از جنگ سود می‌برند، شعار و خواست عمومی است، بدون برآوردن این خواست عمومی بشری استقرار یک صلح دائمی و دست‌آوردهای بشر همیشه در معرض تباهی خواهد بود و ترقی آرزوی بسر نارسیده.
در اوضاع کنونی که سرنوشت صلح به تار موئی آویخته است، بر کلیه نیروهای مترقی و صلح‌دوست جهان است که با تمام وسایل دست داشته، افکار عامه جهانیان را علیه سیاست جنگ‌طلبانه و ماجراجویانه امپریالیست‌ها و جنگ‌های محلی آن‌ها بسیج کنند و از طریق واردکردن فشار مشترک و همکاری نزدیک و همبستگی، امپریالیزم را به عقب‌نشینی‌های مزید چه در میادین جنگ و چه در عرصه‌های سیاسی و دیپلوماسی مجبور سازند و بدین‌صورت زمینه را برای یک صلح عادلانه و دایمی مساعد نمایند. استقرار یک صلح قابل‌اعتماد و پایدار ایجاب می‌کند که باید:
– به تعرض امریکا در ویتنام خاتمه داده شود.
– آثار تجاوز سال گذشته اسرائیل از بین برده شود.
– استعمار با تمام اشکال آن به‌طور کامل محو گردد.
– مداخله در امور داخلی کشورهای دیگر متوقف شود.
– تمام نیروهای خارجی از کشورهای بیگانه خارج گردد.
– به ملت‌ها چانس داده شود، نظام اجتماعی‌شان را بدون مداخلهٔ خارجی بسازند.
– گام‌های مؤثر دیگر در راه خلع سلاح عام‌وتام به حیث آرمان دیرینهٔ بشری برداشته شود.
– و مناسبات نورمال بین کشورهای دارای نظام‌های گوناگون اجتماعی و سیاسی بر اساس اصول همزیستی مسالمت‌آمیز و همکاری مفید متقابل استوار گردد.
اینست پایه‌های مستحکم استقرار صلح دایمی، اینست راه ایجاد جهان بدون جنگ و بدون سلاح، جهان برابری و برادری ملل و انسان‌ها – جهان آزادی و ترقی.
در تارنما های ذیل:
بخش کلکسیون پرچم تارنمای حقیقت
*****************************
www.haqiqat.org
*************************
تارنمای مستقل کلکسیون پرچم
**************************
http://parjam.jimdo.com/
*****************
تارنمای پرچمداران
***************************
http://www.parchaamdaran.org/
*******************
تارنمای راه پرچم
———————————————-
تماس از طریق فیسبوک ( انجینر عمر «فیض» )
https://www.facebook.com/ofaiz3