اندیشه تنظیم‌های جهادی و طالبی با آموزش و تعلیم و تحصیل، آموزگار و استاد، قلم و کاغذ، مکتب و پوهنتون دشمنی دیرینه دارد. چنانچه با سقوط دولت ملی و مستقل امانیه، عمال آشکار و پنهان استعمار در وجود امارت حبیب‌الله کلکانی در اولین قدم، دروازه‌های مکاتب را مسدود ساخته و مانع آموزش تعلیم و تحصیل شدند.
با ایجاد جمهوری دموکراتیک افغانستان باب تازه برای آموزش همگانی و رایگان به زبان مادری مساعد گردید و تلاش‌های بی‌پایانی آغاز شد تا بدترین دشمن جامعه ما یعنی بی‌سوادی محود گردد و چشم مردم با نور دانش روشن گردد. اما دشمنان علم و دانش و ترقی و آبادی وطن در وجود تنظیم‌های جهادی ساخت پاکستان و ایران با سوختاندن مکاتب و موسسات تحصیلی، ترور معلمین و دانش آموزان، همان سیاست دوره حبیب‌الله کلکانی را ادامه دادند و با مسلط شدن بر اریکه دولت، به چور و چپاول تأسیسات دولتی از جمله مؤسسات تعلمیی و تحصیلی پرداختند و دستاورد ده ساله در این عرصه را به خاکستر مبدل نمودند.
در وضع کنونی که “نظام طالبی” خود را صلاحیت‌دار و فرمان‌دار بر همه هست مادی و معنوی مردم می‌داند، و به زشت‌ترین و بدترین شیوه در مقابل تعلیم و آموزش موضع‌گیری و نیمی از فرزندان جامعه ما را از حد اقل حقوق انسانی و اسلامی تعلیم و تحصیل محروم ساخته است، ضرور دانسته شد تا جزوه مختصر «مجموعهء دستورالعمل‌ها درباره تعلیم و تربیه» که در اولین ماه‌های نظام جدید دموکراتیک در سال 1359 تدوین گردیده و توضیح کننده اساسات آموزشی کشور در جهت هماهنگ ساختن و سازماندهی برای تعلیم و محو بی‌سوادی بود، باردگر همگانی شود؛ تا وسیله باشد برای آگاه ساختن نسل‌های آینده وطن از شیوه آموزش در دوران جمهوری دموکراتیک افغانستان.
به آرزوی این که با جمع شدن گلیم نظام استبدادی “طالبی” باردگر زمینه
مجموعه-دستور-العمل-ها-در-باره-تعلیم-و-تربیه-.جمهوری-دموکراتیک-افغانستان