کتاب ورق پاره های زندان
نویسنده بزرگ علوی
درباره این کتاب نوشته اند:
«ورق پاره های زندان، یادها و یادداشت های دوران زندگی علوی است. او این یادداشت ها را روی ورق پاره های کاغذ سیگار، میوه، قند، و… می نوشت و به بیرون از زندان می فرستاد. او استبداد حکومت وقت و فضای زندان را با بیانی عاطفی و یا به گونه ای روایتی و داستانی توصیف کرده است.
بخشی از کتاب :
ورق پاره های زندان اسم بی مسمایی برای این یادداشتهایی که اغلب آن در زندان تهیه شده ، نیست. در واقع اغلب آنها روی ورق پاره ، روی کاغذ قند،کاغذ سیگار اشنو و با پاکتهایی که درآن برای ما میوه و شیرینی می آوردند، نوشته شده است، و این کار بدون مخاطره نبوده است. در زندان اگر مداد و پاره کاغذی، مامورین زندان،در دست ما می دیدند جنایت بزرگی بشمار می رفت. امان از آن وقت که اولیای زندان پی می بردند که کسی یادداشتهایی برای تشریح اوضاع ایران در آن دوره تهیه می کند.خانباباخان اسعد در زندان به سخت ترین و وقیح ترین وجهی مرد،فقط برای آنکه یادداشتهای او به دست مأمورین افتاد. محمد فرخی یزدی به دست جنایتکارانی بی شرم و رو کشته شد، فقط برای آنکه شعر می گفت و با اشعارش اوضاع ایران را در دوره استبداد سیاه برای نسلهای آینده به یادگار می گذاشت. من با علم به این مخاطرات یادداشت می کردم. چون ایمان قطعی داشتم به اینکه ملت ایران از این جریانات اطلاع کافی ندارد و برای نسلهای آینده لازم است بدانند که در این دوره سیاه با جوانان باغیرت و آزادیخواهان ایران چه معاملاتی می کردند. اگر یادداشتهای من ، یعنی همین ورق پاره ها به دست اولیای زندان می افتاد، من هم دیگر امروز زنده نبودم. اما بزرگترین دلخوشی من این بود که بالاخره وقایع یادداشت شده و ورق پاره های زندان خواهی نخواهی روزی به دست ملت ایران خواهد افتاد.»
