بپاسخ یاوه گویی های “لایق” از نام”غر…..زی”
باز هــم دلقـــــکِ مـا بر ســـــــــــرِ گفتار آمد
پـــــدر از نــامِ پسر “غــــر ــ زیِ”چـــوتــار آمد
خـونِ شیطانــــی او دوبـــــــاره رنـــــگ آورده
قلـــــمِ کهنــــــه ی خـــــود را به جنـگ آورده
نام”کارمــــــل” شـــــده شبحــــی آرامش او
بــــــاز برهــم زده لحظــــــــه ی آسایـــش او
یک به یـــک جــــــرم پـــــــــدر را وکالت بکند
تا ز کارنــامــــــه او رفـــــــعِ خجــــــــالت بکند
لیـــــک ایـــن چــــوچــــــه گــکِ کــژ سرشت
هیچ ندانست که کــژ را نتوان راست نوشت
آنچـــــه در حیطـــــه ی تاریــــخ نوشتند به زر
نشود پــاک به عٌــر عٌـــر زدنِ چوچــــه ی خر
حــال با طـــرحِ دگـــر سوژه ی “خیبر” خواند
های و هوی کهنـــــه را دوبـــاره از سر خواند
تا سپیدی بدهد به ذهـــــنِ سیاه ی پدرش
بکنــــــد پـــــرده ی آبیی خیالــــی به سرش
جای “لایــــق” بکجـــا؟ مقـــامِ “خیبر” بکجا؟
جنسِ “غلـــزی” بکجا؟ شهیدی”اکبر” بکجا؟
نور سنگر