برادرم، همرزمم به مهمانی مرگ رفت آخرین دیدار! نویسنده : رفیق غفار عریف

برادرم، همرزمم به مهمانی مرگ رفت

آخرین دیدار!

چه درد آور است:

راه دور و دراز زندگی، با همه خم و پیچ ها و با همه تلخکامی ها و شادمانی هایش؛

تنها یک لحظه است:

آخرین دیدار.

عدالت گفتند و عدالت پوشالی و دلخواه را بهانه کردند و در اتاق های وحشتناک عدالت گستری(!) بر گلوی زندگی تیغ زهرآکین مرگ را گذاشتند.

از پشت میز دفاع دروغی از عدالت، عدالت حقیقی شرمید و گردن شکسته شد، تنها الله اکبر گفتن و دشنه ی قرون وسطایی یک هزار ساله ی کلیسایی کمبود بود تا خون پرستوی بیگناه و سرفراز، دسترخوان و فرش اتاق عدالت را سرخ رنگ می کرد.

نه نه این پایان کار نبود، عدالت دروغی با ستمکاری، دخمه‌ی شکنجه‌ی روانی را به گونه‌ی ستم گستری در اردوگاه های کار اجباری، درخور روز و روزگار زندگی پرستوی بیگناه دانستند.

پایان زندگی پرستوی بیگناه در اجرایی شدن عدالت پوشالی دادگاه ستم سرمایه داری، کلید خورد و عدالت بی عدالت، زندگی را بر لبه ی تیز پرتگاه مرگ برد.

آه ای خدای تاریخ!

چقدر شرم آور است؛ وجدان های خوابیده در عدالت خانه زمانی از خواب افلاطونی بیدار شد و بر بیگناهی پرستوی زجر کشیده و ستم رسیده مهر تأیید زدند که توان پرواز و بال و پر زدن را نداشت؛ “نوشدارو پس از مرگ به سهراب رسید“.

و مرگ و عدالت بی عدالت، بر زندگی که تنها پوست و استخوان در وجودش باقی مانده بود، دست بالا پیدا کرد!

و من با وجود پیمودن راه دور و دراز را با قطار، نتوانستم آخرین دیدار را با قربانی دست بیدادگر عدالت سر نیزه داشته باشم .

تنها در دهلیز های مرگ توانستم با پیکر بی نفس و زنخ بسته ی برادرم آخرین دیدار را کنم.

آخرین دیدار!

آخرین دیدار! غفار عریف

(پایان) ساعت ۹ شب ۲۴ /۳/ ۲۰۲۵

رفیق عبدالرزاق عریف جاویدانه شد.
پرچمداران جنبش دادخواهی کشور ما بار دیگر درد و اندوه بزرگی را متحمل شد. با درد و اندوه فراوان به اطلاع رفقا و دوستان رسانیده می‌شود که مبارز نستوه و پر افتخار راه سعادت و تعالی میهن و مردم؛ و خدمتگزار صادق جنبش دموکراتیک و ترقی‌خواه کشور رفیق عبدالرزاق عریف به جاویدانگی پیوسته اند.
نبود رفیق رزاق عریف برای خانواده، رفقای حزبی و دوستانش یک ضایعه بزرگ و جبران ناپذیر است.

روان اش شاد و خاطراتش گرامی باد
هیت تحریر راه پرچم