خدایا!
دلِ من گریه میخواهد؛
اما مرز اش ناپیداست!
کدامین اسم را اول؛
مسیرِ اشکِ خود سازم؟
فلسطین؟
سوریه؟
لیبیا…؟،
و یا هم اوکرائین بسته در زنجیر نازیسم را؟
ویا عراقِ تنها را؟
و یا با پکتیکای حفته در خونم،
غمِ کابل بریزم اشک؟
و یا هلمند،
یا قندهار؟
و یا بر دره های سبزِ نورستان؟
خدا یا من نمیدانم!
دلِ من گریه میخواهد…
بگو اشکم به پای مرده های کی بریزانم؟
(سنگر)