دو انډیوالان سرودۀ از زنده یاد جنرال عبدالعزیز عازم

 

رفیق عزیز عازم افسر قوای مسلح افغانستان در یک همایش سیاسی افسران وسربازان وزارت دفاع روی مسایل بسیار مهم سیاسی،حزبی وانکشاف اوضاع درسطح کشور،دردرون حزب دموکراتیک خلق افغانستان بعداز کودتای 14 ثور1365 خورشیدی(پلینوم نام نهاد هژدهم)

صحبت نموده است.در این سخنرانی نقاط ضعف سیاسی رهبری حزبی و دولتی درمجموع،همچنان بحرانی شدن زندگی اعضای حزب بنابر برخوردهای غیر اصولی و خلاف زندگی نامه حزب،به خوبی آشکارگردیده است.

جهت آگاهی بیشتر شنونده گان عزیز درباره تفکرمسلط رهبری حزبی و دولتی در رابطه به سرنوشت مردم افغانستان و حیات سیاسی اعضای حزب دموکراتیک خلق افغانستان ،متحدان سیاسی دولت و حزب،اینک سخنرانی زنده یاد رفیق عزیز عازم را به شما تقدیم میدارم،

قضاوت با شماست!

جیلانی گلشنیار

نمایشگر ویدیو

00:00
16:50

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

عبدالعزیز عازم

دو انډیوالان

سرودۀ از زنده یاد جنرال عبدالعزیز عازم در اختیار ما قرار داده شده است. شعر حکایتی است از  دوران مبارزه و کار و پیکار و  ناجوانی رفیق نیمه‌راه  و فرصت‌طلب.

 

درانه پیټی مو په شا                         خپل هدف ته ناقرار

ما ويل اى زما ملګريه                 څومره ښه مو دی تګلار

ده ويل: «يم انقلابی»                ما ویل: سر می درنه جار

د عمل په سره میدان                   کوږ به نه کوو خپل بار

دا مو هوډ دامو وعده                     چه تش نه کوو گفتار

انډیوال می شو ستومان                     ځان یی واچوه بیمار

ده ويل:نه ځم په دی لار                    ما ویل: نه دی دا ښه کار

زما پیټی را سره                     وم رهی مست او سرشار

یو ناڅاپه مخ ته راغی                      زمونږ د کلی شهسوار

ویلی: ای زمونږ عازم                          در سره شم مددگار

ما ويل: خير اوسی لالا                   ما ته نه دی څه په کار

شاته پاتی انډیوال              ستا کمک ته امته دار

که دی وی په وس کی څه               ترینه مه سپموه يار

انډیوال می شو را وچت                سپور په آس د شهسوار

په یو رپ کی شو تر کور                           د لالا په اعتبار

زه چه پلی وم روان                           پخپل واک او اختیار

نه دچا د اوږو بار                  نه د چا د زړه غبار

زه وروستی شوم دی ړومبی                   اوس د ده د سترګو خار

اوس په ما کوی نخری                         د لالا د اوږو بار

له مکارو تښديدم        خو په د شوم سر دچار

زه پوه نشوم، شو په څه                          د لستوڼی را ته مار

دی شو زما د سر دښمن                  زه د خلکو خدمتگار

اوس په جګ آخور دی ناست           په ما برګ شی او په قار

وايي: ولى دى شوم هير                 چه زه پروت ومه بیکار

تابه هم ايښى و بار                   وخت د خوب و د خمار

چه د سولی غږ کړم جګ           دی د جنگ کوی گفتار

نه یی شرم نه یی غیرت                            غوړماليو ته تيار

سر یی ووړ او نس یی لوی                           په غرور لکه ښامار

وایی کړم به درچاپیر                           د اغزيو جګ حصار

اوس دکلی دی ملک                              کبرجن با اعتبار

ده په لافو کړ پیدا                             مقامونو ته یی لار

خلک کرکه ترینه کا                    دی لا هم کړی افتخار

چه هرڅومره شی فاسد                 د ده تود هومره بازار

چی می سترگی شی پری ځیر        دی موږک شی په یو غار

څومره پوه دی په دا راز                           په مريز او په کجدار

هم په ميخ وهى سوټک                 هم په نعل کوی گوزار

عجب وخت عجب دنیا                  عجیبه غوندی روزگار

د ګیدړو په لاس کی پروت                        د زمری د ژوند اختیار

کور دی ګډ شه انډيوال                           چه ته څومره یی مکار