داکتر حفیظ معصومی
زمانی بود که چشم تبعیض کور بود. همه باهم به سوی روشنایی گام بر میداشتیم. رهبری یک دستویک پارچه برای خدمت به صداقت اماده جانبازی وفداکاری بودیم. همه ملت حقوق مساوی داشتند. غاصب ورشوه خواری را حرام میدانستیم. صدای ما کار گر ودهقان بود. زمین مال کسی بود که در ان کار میکرد. کرسی های دولتی بر مبنای دانش واستعداد بود. نه به لحاظ قومی وسمتی. اما سیاهی بر ماچیره شد وبنیاد گرایی رقم خورد. واستعمار گران بر ما فائق آمد. و حال کشورم نبردگاه غو لان گردیده و منتظر جنگهای نیابتی به تماشا نشسته ایم.
زمانی بود که چشم تبعیض کور بود. همه باهم به سوی روشنایی گام بر میداشتیم. رهبری یک دستویک پارچه برای خدمت به صداقت اماده جانبازی وفداکاری بودیم. همه ملت حقوق مساوی داشتند. غاصب ورشوه خواری را حرام میدانستیم. صدای ما کار گر ودهقان بود. زمین مال کسی بود که در ان کار میکرد. کرسی های دولتی بر مبنای دانش واستعداد بود. نه به لحاظ قومی وسمتی. اما سیاهی بر ماچیره شد وبنیاد گرایی رقم خورد. واستعمار گران بر ما فائق آمد. و حال کشورم نبردگاه غو لان گردیده و منتظر جنگهای نیابتی به تماشا نشسته ایم.