شمه ئی از دیدگاه های پژوهشگران ونویسندگان داخلی وخارجی در رابط به کارکردهای نجیب الله. قسمت ششم

در آن برهۀ ازتاريخ ، درحالی که شامپيون خود ساخته ای تأمين صلح و آرامش در کشور ، مطابق به دستور و فتنه گری های گرباچف و شوارد نادزی، سازماندهند گان اصلی بربادی وطن و فروريزی حاکميت سياسی در افغانستان بودند و با درپيشگيری سياست های شئونيستی، پايه های تشکيلاتی حزب و بنياد ساختارهای دولتی را هر روزمتزلزل می ساختند و زمينه هارا به هدف نفوذ و رخنۀ عمال ارتجاع و امپرياليسم درداخل ميهن و قلمرو حاکميت مساعد می نمودند؛ اعضای رسالتمند و معتقد به آرمانهای عالی و انساندوستانۀ ح . د . خ. ا، در سخت ترين و دشوارترين آزمون زمان و شرايط ويژۀ حاکم برکشور قرار گرفتند.
دريک طرف ( جبهۀ بيرونی ) درمقابل جنگ افروزان شرارت پيشۀ جهادی وابسته به ارتجاع منطقه و امپرياليسم، بويژه دربرابرتجاوزات پيهم از سرزمين های پاکستان و ايران، که ازجانب ايالات متحدۀ امريکا ـ ناتو ودولت های عربی و چين حمايت می شدند، قرارداشتند و مجبور بودند تا ازاستقلال ملی ـ تماميت ارضی ـ حاکميت مردمی و جان ، مال و ناموس مردم دفاع نمايند؛ ازجانب ديگر درمبارزۀ درون حزبی عليه اعمال جنايتبارتيم کودتاگر وابسته به گرباچف، که هر روز ساحۀ فعاليت حزب و حاکميت دولت را تحت عنوان ” مشی مصالحۀ ملی ، آشتی با برادران آزرده خاطر، آتش بس يک جانبه ، ايجاد منطقۀ صلح ، کمربند سبز… ” تنگ تر و زمينه های مساعدی را برای پيشروی مخالفين مسلح مهياتر می نمودند؛ قرارداشتند.
به اعتقاد آگاهان سياسی وباور اکثريت اعضای ح. د. خ. ا پيش کشيدن سياست مصالحۀ ملی بعد از کودتای 14 ثور 1365 به شکل انحرافی وسازماندهی هياهوی تبليغاتی پردامنه درمورد آن با صرف هزينه های هنگفت مالی وسفرهای پرخرج به دنيای غرب، بيشتر يک ترفند سياسی بود تا يک حقيقت مسلم و بدترازآن اين که درتحقق عملی طرح ها هيچگونه معيارهای قابل قبول برای طرفين درگير، درنظر گرفته نشده بود .
درسياست مصالحۀ ملی دراين دوره، جوهرتصاميم پلينوم شانزدهم کميته مرکزی ح. د.خ.ا، تيزسهای دهگانه واعلاميۀ معروف شورای انقلابی جمهوری دموکراتيک افغانستان، ازنظرانداخته شد و اين سياست زيادتر بمثابۀ آلۀ فشار و وسيلۀ زورگويی دردست يک اقليت تازه به دوران رسيده دردرون حزب و دولت، خدمت کرد تا با عنوان کردن آن مقاصد پروژۀ بيرون راندن، ازصحنه حذف نمودن، انتقام گرفتن، بدنام ساختن ، به زندان انداختن، پيگرد وتعقيب وحتی قلع وقمع فزيکی رقبا ومخالفين شخصی بابرخوردهای ذهنيگرانه وديدگاههای فردی، عملی گردد.
به تعقيب امضای موافقتنامۀ ژنيو بتاريخ 15/ 4/ 1988 ( 26/ 1/ 1367 ) که مذاکرات پيرامون آن ازسال 1982 آغازگرديده بود ومفاد قرارداد درچند دور گفتگوها تکميل وبه توافق رسيد وسرانجام امضاء شد؛ سربازان قشون سرخ مطابق پروگرام تنظيم شده تا تاريخ 15/ 2/ 1989 خاک افغانستان را ترک گفتند. بعد ازاين رويداد قوای مسلح افغانستان ابتکار عمل را دردست گرفت.
اعضای شرافتمند ح. د. خ. ا ( ملکی ونظامی )، متحدين سياسی حزب برمبنای تعهد صادقانه در برابر وطن و مردم ، اعضای سازمانهای اجتماعی، قطعات قومی وقوتهای دفاع خودی درجريان يک فراخوان همگانی، ( هنگام يورش نظامی پاکستان و مزدوران جهادی آن بر ولايت ننگرهار و شهر جلال آباد که در مورد آن مورخين ، از جمله محترم جنرال محمد نبی عظيمی توضيحات کامل داده اند ؛ ضرورت تماس بيشتر به آن ديده نمی شود ) به ندای ح. د. خ. ا و دولت افغانستان، پاسخ مثبت دادند وبخاطردفاع مستقلانه از سرزمين آبايی خويش کمرهمت بستند. همان بود که قطعات ارگانهای قوای مسلح درتمام جبهه های نبرد در مقابل تهاجم مسلحانۀ پياپی دشمنان صلح ، آزادی، آرامی وآسايش مردم و تجاوزارتش و اجيران آی. اس .آی. پاکستان ودسايس ارتجاع جهانی وامپرياليسم، ايستادگی نموده ودرمواقع حساس به آنها جواب دندان شکن دادند.
وليک، متأسفانه موافقتنامۀ ژنيوحربۀ کشندۀ شد دردست جهان غرب برهبری ايالات متحدۀ امريکا، پاکستان، ايران و مخالفين مسلح به مقصد سرکوب خونين ح. د. خ. ا ونيروهای دفاعی کشور، که تنها مردم افغانستان به رعايت مواد آن پابند باقی ماندند وبس. دولت پاکستان بحيث امضاء کننده ازمداخله درامورداخلی افغانستان دست نکشيد وايالات متحدۀ امريکا منحيث تضمين کننده، پروگرام صدور، تسليمدهی و انتقال سلاح ومهمات جنگی ازجمله راکتهای استينگر را ازطريق پاکستان به مخالفين مسلح پايان نبخشيد.
دولت موقت تنظيم های هفتگانه درپشاور پاکستان ايجاد شد وهمزمان با آن تبليغات وسيع برضد ح. د.خ. ا ودولت جمهوری افغانستان درقالب جنگ روانی، آغاز يافت. بدين شکل رؤوس عقدنامۀ ژنيو بطور دوامدار و بطرز خشن ازطرف آنها نقض گرديد.
شايان ذکراست که سالهای دفاع مستقلانه يکی ازصفحات درخشان تاريخ رزم و پيکار نيروهای مسلح افغانستان را دربرابرمتجاوزين خارجی و گماشتگان آنان بازتاب می دهد.
دراين دوران اعضای ملکی ونظامی ح. د. خ. ا درکنارافسران وسربازان وطنپرست کشور و دوشادوش آنان درراه حفظ استقلال ميهن ودفاع ازتماميت ارضی ، نواميس ملی وافتخارات تاريخی مردم افغانستان شجاعانه وصادقانه رزميدند.
روح صدها وهزارها افسر، عسکر، داوطلبان نبرد درجبهه، افراد قطعات قومی و دفاع خودی و اعضای سازمانهای اجتماعی که درجنگ با اهريمن جام شهادت نوشيدند، شاد باد !
ياد صدها و هزارها افسر، سرباز ورزمندگان راه ميهن که درسنگرهای داغ جنگ تحميلی و ويرانگر اسير سرپنجه های خون آلود دشمنان صلح وآزادگی شدند ودرزندانهای تنظيمی درداخل وخارج ازمرزها ازاثر شکنجه های جانکاه عذاب کشيدند، پوسيدند وهرگز باز نگشتند ، گرامی باد !