عنوان: حکومت موقت هند در کابل
مؤلف: میر محمدشریف پاکرای
دوستی و مناسبات مردم ما با هند سابقه طولانی داشته و در این کتاب یک بخشی از این مناسبات در دوران اشغال هند از جانب انگلیس و مهاجرت شماری از آزادیخواهان هند بمنظور جلب همنوایی مردم ما به افغانستان بررسی شده است.
زنده یاد میر غلام محمد غبار، در صفحه (801) کتاب «افغانستان در مسیر تاریخ» در بارۀ این گروه مهاجرین نوشته است:
«در اپریل 1920 جریدهً «حریت» هند فتوی مولوی عبدالباری خان را منتشر ساخت که بر طبق آن مسلمانانی که با اطمینان و خیر نمی توانند در هند باشند از این کشور هجرت کرده به جای روند که قوانین اسلام و خدمت به اسلام بوجه بهتری میسر باشد. البته این جای مساعد هم افغانستان بود. خصوصاً که شاه امان الله خان در طی نطقی، دروازه های افغانستان را بر روی سیل مهاجرین هندی بازگذاشت. و نظامنامهء در هشت فقره ترتیب و منتشر ساخت که طبق آن در افغانستان برای هر مهاجر مجرد شش جریب و برای هر متأهل هشت جریب زمین زراعتی با تخم زراعتی فی جریب شش سیر گندم و پنج روپیه نقد و تا رسیدن فصل برای هر فرد بالغ پنج سیر آرد خوراکه و برای هر نابالغ سه سیر داده می شود. زمین هم تا سه سال از تادیه مالیات معاف است. و اشخاص مسلکی در خدمت دولتی استخدام می شوند.
اما انجمن هندی مهاجرین به این هم قناعت نداشت و پیشنهاد میکرد که یک غند سپاه از اینها تشکیل و جوانان در مدرسه حربیهء کابل و بقیه با حمل ونقل دولت به قطغن منتقل گردند. دولت انگلیس به خوشی راه این مهاجرت را باز گذاشت ومردم به هجرت آغاز کردند. در کاروانهای نخستین 25هزار، نفر زن و مرد و طفل و پیر داخل افغانستان شدند. و اگر اینها از هجرت پیشمان نشده بودند، از زمرهً تقریبأ صد ملیون مسلمان هندوستان، جمعیت های کثیری به این مملکت رو می آورند، آنگاه بایستی دهقان کشور تمام اراضی خود را در دسترس ایشان گذارد ولی این چنین نشد تقریباً تمام مهاجرین که توان آب و هوا و کار افغانستان را نداشتند برگشتند و انگاه نشرات «پایونیز» غرض تیره ساختن نظر بین مسلمانان هند و افغانستان به سخن پردازی آغاز نمودند.»
کتاب های مرتبط
***
…….حکومت-موقت-هند-در-کابل-1915