8 جنوری مصادف به روز جهانی سوادآموزی:
اين یک رویداد سالانه است که توسط یونسکو نامگذاری شده است.
سوادآموزی به طور خاص رابطه بنیادین با صلح دارد، کشورهایی که خشونت در آنها متداول است، دارای کمترین نرخ سواد آموزی در جهان‌اند. مناقشات همچنان از عمده‌ترین موانع برای دستیابی به “آموزش برای همه” و اهداف توسعه هزاره می‌باشد.
در تعریف سنتی سواد، توانایی خواندن و نوشتن مطرح است و یا توانایی به‌کاربردن زبان برای خواندن، نوشتن، گوش‌دادن و سخن‌گفتن. ولی در مفهوم نوین این واژه به سطحی از خواندن و نوشتن که برای ارتباط کافی است گفته می‌شود و یا سطحی که یک فرد بتواند مفهوم را بفهمد و ديد گاه ها و اندیشه‌هایش را تا جایی که بتواند در آن جامعه سهیم باشد، بیان کند.
در شب وروز کنونی، جهان وبه ويژه افغانستان در وضعيت پيچيده تر از آن قرار دارد که مسأله سواد آموزی را منحيث يک معضل مطرح نمايم، اما از نگاه پرنسيپ های ترقی جويانه، داشتن حد اقل سواد برای گام گذاری در راه انکشاف وتوسعه نه تنها مبرم، بلکه از اهم مسايل است.
طبق آمار سازمان ملل، در حال حاضر 66 درصد مردم افغانستان، از نعمت سواد خواندن و نوشتن بی بهره اند و آنعده از مردم كشور که باسواد اند فقط تنها توانايی خواندن و نوشتن را دارند.
اين روز را درحالی تجليل مينمايم که از يکطرف اختلافات زمامداران بر سر تقسيم قدرت، ضعف وناتوانايی حکومت” وحدت ملی “جامعه را متشنج ساخته وبه بحران کشانيده است واز جانبی هیچ توجه جدی در برابر بیسوادی بیش از نصف نفوس کشور در نظر گرفته نشده است.
تا آنزمانی که برای محوکامل بيسوادی برنامه وسيع وسرتاسری رويدست گرفته نه شود و حکومت برای حکومت داری خوب، ارادهء سياسی نداشته باشد، هيچ نوع تدابير بيرونی وجهانی نمی تواند کارا وموثر باشد.
به اميد آنروزی که افغانستان درکنار حل ساير ناهنجاری ها،بتواند برای حل معضل سواد آموزی نيز تدابيرلازم اتخاذ کند.
“ناهيد علومی”
پوستر هایی از دهه ۶۰ شمسی…